ترخون
طبق تحقیق سایت برترین های جهان ترخون یک گیاه قدیمی چند ساله است که که ارتفاع آن ممکن است به 60 سانتی متر و بیش تر نیز برسد. ترخون دارای برگ های سبز رنگ بلند و باریکی است که ضعیف نیز می باشند. گیاه ترخون از خانوادهی گل آفتاب گردان ها است. گل های این گیاه زرد رنگ هستند که در فواصل تیر تا مهر ماه شکوفه می دهند.
خواص مفید ترخون
1- ترخون منبع سرشار خوبی از آهن، کلسیم و منگنز می باشد. این سبزی همچنین دارای پتاسیم، منیزیم و ویتامین های A و C می باشد.
2- ترخون بیشتر به صورت یک سبزی در پخت و پز استفاده می شود اما از آن برای مصارف پزشکی و طبی نیز بهره می برند.
3- به دلیل داشتن خاصیت بی حس کنندگی در دهان و دندان، یونانیان باستان این گیاه را برای تسکین دندان درد می جویدند.
4- این گیاه در قرون وسطی به عنوان یک پادزهر برای درمان سم مارگزیدگی استفاده می شد.
5- کمک به هضم بهتر غذا می کند.
6- مسکنی ملایم و آرام است.
7- یک کمک کننده ی خوب به پیشگیری از بیماری های قلبیو عروقی و چاقی است(البته به شرط این که به جای نمک استفاده شود.
دم کرده ترخون
از قدیم الایام برای درمان دردهای شکمی و افزایش اشتها از ترخون استفاده می شده است. ترخون تنظیم کننده قاعدگی در زنان است. این گیاه مخصوصاً اگر به شکل دم کرده مصرف شود برای رفع خستگی و آرامش اعصاب بسیار سودمند است به همین دلیل برای افراد بیش فعال مفید است.
ترخون تولید صفرا به وسیله ی کبد را افزایش می دهد و به این ترتیب به هضم و گوارش غذا کمک میکند و موجب افزایش سرعت فرایند سم زدایی در بدن می شود.
افرادی که فشار خون بالایی دارند میتوانند از این سبزی به جای نمک در غذا استفاده نمایند.
ترخون توانایی بسیار زیادی برای مبارزه با کرم های رودهای نیز دارد.
خواص مفید روغن های فرار ترخون:
روغنهای ضروری ترخون به وسیله تقطیر با بخار آب از برگ ها و گل های این گیاه استخراج میشوند و شامل سینئول، استراگول، اوسیمن و فلاندرن می باشند.
روغن های ضروری یا همان اسانس های فرار موجود در ترخون دارای خواص زیادی می باشند که از آن جمله می توان به مواردی چون ضدرماتیسم، اشتها آور، کمک به بهبود گردش خون، کمک به گوارش بهتر غذاها، برطرف کننده بوی بد، قاعدهآور، محرک و کرم زدا اشاره کرد.
ضد روماتیسم
دو عامل مهم در ایجاد رماتیسم و آرتریت دخیل هستند؛ 1) گردش خون و لنف نامناسب مخصوصاً در اندام هایی مثل دست و پا و 2) تجمع مواد سمّی مانند اسید اوریک در بدن. خوب با این توضیحات برای درمان این بیماری باید 2 اتفاق بیافتد: یا این که ماده ی درمان کننده به جریان خون کمک کند و آن را آسان تر نماید یا باید سم زدا باشد یعنی باید سم ها را از بدن خارج کند.
اشتهارآور
ترخون ترشح شیره های گوارشی معده را تحریک می کند و به همین دلیل موجب افزایش اشتها می شود. این اتفاق درست در زمانی شروع می شود که شما آن را در دهان تان قرار می دهید جایی که در آن بزاق تولید می شود. در قسمت های پایین تر دستگاه گوارشی، شیره ی معده و صفرا ترشح می شوند تا اگر غذایی در معده باشد سرعت هضم مواد غذایی را افزایش دهند و اگر نباشد و به عبارتی معده خالی باشد به نوبه ی خود موجب افزایش اشتها شوند.
کمک به بهبود گردش خون
روغن های فرار موجود در ترخون گردش خون و مخاط را بهبود می بخشند و به توزیع مناسب مواد مغذی، اکسیژن، هورمون ها و آنزیم ها در سراسر بدن کمک می کنند.
کمک به هضم مواد غذایی
این روغنها یا به عبارتی اسانس ها همان طور که در بالا ذکر شد موجب افزایش شیره های گوارشی در سراسر دستگاه گوارش می شوند و بدین ترتیب به افزایش توانایی بدن به هضم مواد غذایی از طریق تجزیه ی غذاها به مواد مغذی مختلف کمک می کند(ترخون به خصوص برای هضم پروتئین ها و چربی های گوشت کمک کننده ی خوبی است) و به وسیله ی تحریک حرکات دودی روده ها موجب تسهیل حرکت غذاها در کل سیستم گوارشی می شوند.
اسانس ترخون
بو زدایی
بوی تند و معطر ترخون برای دور کردن بوی بد از بدن استفاده می شود. ترخون همچنین موجب مهار رشد میکروب های روی پوست نیز می شود و به این ترتیب موجب کاهش بیشتر بوی بدن می شود.
قاعده آور
ترخون قاعدگی را آسان تر و آن را منظم می کند. علاوه براین، ترخون موجب تسکین مشکلاتی چون دردهای شکمی، حالت تهوع، خستگی و دیگر آزار و اذیتهای این دوران خواهد شد.
محرک
ترخون موجب تحریک و تهییع مغز، سیستم عصبی، سیستم گوارشی، سیستم گردش خون و سیستم هورمونی(اندوکرینی) می شود. به عبارتی این گیاه به نوبه ی خود همه ی سیستم های متابولیکی را تحریک می کند و در نتیجه رشد و ایمنی بدن را ارتقا می بخشد.
کرم زدا
سمیّت این روغن کرم های بدن را می کشد. این ها شامل کرمهای گرد و نواری که در روده یافت می شوند، کرم قلاب دار که می تواند به هر جایی از بدن برود و حتی کرم حشره که بر روی زخم ها وجود دارد، می شوند.
البته دقت داشته باشید که تا وقتی این روغن ها به صورت موضعی و خارج از بدن استفاده می شوند جای نگرانی وجود ندارد اما هنگامی که به صورت خوراکی مصرف میشوند باید مراقب بود زیرا اینها سمّی هستند.