خواص بندهای دعای جوشن کبیر جهت حاجات

خواص بندهای دعای جوشن کبیر

برای ختم هر کدام از بندهای دعای جوشن کبیر باید 41 روز هر روز 7 بار خوانده شود.

بند1: برای زیادی روزی هر روز بخوانید.

بند 2: برای رهایی از هر مهلکه ای که نمی توانید ار آن خلاص شوید.

بند3:اگر دشمن زیاد دارید در مقابل آن بخوانید.

بند 5: برای نزدیکی دل به خدای تبارک وتعالی و انیس و همدم شدن با او.

بند6: برای خشوع و تواضع پیدا کردن در مقابل خدای تبارک وتعالی.

بند 7: برای کسب روزی حلال.

بند 14: برای آرامش کسانی که عصیانگر هستند.

بند 16: برای راهای از خوف نکیر ومنکر.

بند 19: برای آسان گذاشتن از پل صراط.

بند 20: برای حفظ ایمان و از دست ندادن آن.

بند 22:برای آسان شدن کارها قبل از اینکه دنبال آن بروید چند روز ذکر کنید.

بند23: برای بیداری دل و حال خوش داشتن در عبادات.

بند 25: برای حفظ ایمان.

بند 26: برای رفع غم و کسی که عاشق بیت اللّه الحرام است.( روزی 26 بار

بند 31: اگر می خواهید همیشه در اطاعت و عبادت خدا سر حال باشید و عاشق عبادت شوید یا دیگری را عاشق عبادت کنید به نیت خود یا دیگران بخوانید.

بند 33: زبان بند بسیار مهمی است.

بند 35: برای عزیز شدن پیش مردم ،همسر وهمه.

بند 38: برای چشم و نظر.

بند 41:برای رفع بلا.

بند 42: اگر دوست دارید به رحمت خدا نایل شوید.

بند 43: اگر از دست معصیت ها خسته شدید و دوست دارید ار آنها خلاص شوید .

بند 52: برای رفع ناراحتی اعصاب.

بند 56 و57 : اگر به تهمتی دچار شدید این دو بند را بخوانید، تهمت رفع شده و شخص تهمت زن به گرفتاری عجیبی دچار می شود.

منابع : بیتوته

دعای جوشن کبیر

بِسم اللهِ الرَحمنِ الرَحیم
به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانیاش هميشگى است

(1) اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا اَللّهُ يا رَحْمنُ يا رَحيمُ يا كَريمُ يا مُقيمُ يا عَظيمُ يا قَديمُ يا عَليمُ يا حَليمُ يا حَكيمُ سُبْحانَكَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا رَبِّ(1)

خدايا از تو خواستارم به نامت، اى خدا، اى بخشنده، اى مهربان، اى گرامى، اى پايدار، اى بزرگ، اى ديرينه اى دانا، اى شكيبا، اى فرزانه، منزّهى تو اى كه معبودى جز تو نيست، فرياد رس فرياد رس، ما را از آتش برهان اى پروردگار من.

(2) يا سَيِّدَ السّاداتِ، يا مُجيبَ الدَّعَواتِ يا رافِعَ الدَّرَجاتِ يا وَلِىَّ الْحَسَناتِ يا غافِرَ الْخَطيئاَّتِ يا مُعْطِىَ الْمَسْئَلاتِ يا قابِلَ التَّوْباتِ يا سامِعَ الاْصْواتِ يا عالِمَ الْخَفِيّاتِ يا دافِعَ الْبَلِيّاتِ

(2) اى سرور سروران، اى برآورنده دعاها، اى بلندی بخش جايگاه ها، ای سرچشمه نيكي ها، اى درگذرنده از خطاها، اى عطابخش خواسته ها، اى پذيرنده توبه ها، اى شنونده نداها، اى داناى رازها، اى دور كننده بلاها

(3) يا خَيْرَالْغافِرينَ يا خَيْرَ الْفاتِحينَ يا خَيْرَ النّاصِرينَ يا خَيْرَ الْحاكِمينَ يا خَيْرَ الرّازِقينَ يا خَيْرَ الْوارِثينَ يا خَيْرَ الْحامِدينَ يا خَيْرَ الذّاكِرينَ يا خَيْرَ الْمُنْزِلينَ يا خَيْرَ الْمُحْسِنينَ

(3) اى بهترين آمرزگاران، اى بهترين گشايش گران اى بهترين ياوران، اى بهترين داوران، اى بهترين روزى دهان، اى بهترين وارثان، اى بهترين ستايش گران اى بهترين يادآوران، اى بهترين عطابخشان، اى بهترين نيكوكاران،

(4) یَا مَنْ لَهُ الْعِزَّةُ وَ الْجَمَالُ یَا مَنْ لَهُ الْقُدْرَةُ وَ الْکَمَالُ یَا مَنْ لَهُ الْمُلْکُ وَ الْجَلالُ یَا مَنْ هُوَ الْکَبِیرُ الْمُتَعَالِ یَا مُنْشِئَ السَّحَابِ الثِّقَالِ یَا مَنْ هُوَ شَدِیدُ الْمِحَالِ یَا مَنْ هُوَ سَرِیعُ الْحِسَابِ یَا مَنْ هُوَ شَدِیدُ الْعِقَابِ یَا مَنْ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ یَا مَنْ عِنْدَهُ أَمُّ الْکِتَابِ

(4) اى آن كه شكوه و زيبايى تنها از آن اوست اى آن كه توانايى و برازندگى تنها از آن اوست، اى آن كه فرمانروايى و شوكت تنها از آن اوست، اى آنكه اوست بزرگ و برتر، ای پديدآورنده ابرهاى پرباران، اى آن كه نيرومند، و پرتوان است، اى آن كه حسابرسى چالاك است، اى آن كه كيفرش سخت و شديد است، اى آن كه پاداش نيك تنها نزد اوست، اى آن كه دفرت هستى پيش روى اوست

(5) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا دَیَّانُ یَا بُرْهَانُ یَا سُلْطَانُ یَا رِضْوَانُ یَا غُفْرَانُ یَا سُبْحَانُ یَا مُسْتَعَانُ یَا ذَا الْمَنِّ وَ الْبَیَانِ

(5) خدايا! از تو خواستارم به نامت اى پرمهر، اى بخشايشگر، اى جزادهنده، اى روشنى خرد، اى فرمانروا، ای خشنودى، اى آمرزش، اى پاك، اى پشتوانه، اى صاحب نعمت و بيان

(6) یَا مَنْ تَوَاضَعَ کُلُّ شَیْ ءٍ لِعَظَمَتِهِ یَا مَنِ اسْتَسْلَمَ کُلُّ شَیْ ءٍ لِقُدْرَتِهِ یَا مَنْ ذَلَّ کُلُّ شَیْ ءٍ لِعِزَّتِهِ یَا مَنْ خَضَعَ کُلُّ شَیْ ءٍ لِهَیْبَتِهِ یَا مَنِ انْقَادَ کُلُّ شَیْ ءٍ مِنْ خَشْیَتِهِ یَا مَنْ تَشَقَّقَتِ الْجِبَالُ مِنْ مَخَافَتِهِ یَا مَنْ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ بِأَمْرِهِ یَا مَنِ اسْتَقَرَّتِ الْأَرَضُونَ بِإِذْنِهِ یَا مَنْ یُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ یَا مَنْ لا یَعْتَدِی عَلَى أَهْلِ مَمْلَکَتِهِ

(6) اى آن كه همه در برابر عظمتش فروتن، اى آن كه همه در برابرقدرتش تسليم، اى آن كه همه در برابر عزّتش خوار، اى آن كه همه در برابر هيبتش هراسان، اى آن كه همه از ترسش فرمانبردار، اى آن كه كوه ها از بيمش شكافته، اى آن كه آسمان ها به امرش بر پا، اى آن كه زمين ها به اجازه اش بر جا، اى آن كه رعد به ستايشش تسبيح گو است، اى آن كه بر اهل مملكتش ستم نمی كند

(7) یَا غَافِرَ الْخَطَایَا یَا کَاشِفَ الْبَلایَا یَا مُنْتَهَى الرَّجَایَا یَا مُجْزِلَ الْعَطَایَا یَا وَاهِبَ الْهَدَایَا یَا رَازِقَ الْبَرَایَا یَا قَاضِیَ الْمَنَایَا یَا سَامِعَ الشَّکَایَا یَا بَاعِثَ الْبَرَایَا یَا مُطْلِقَ الْأُسَارَى (7) اى درگذرنده

از خطاها، اى برطرف كننده بلاها، اى اوج اميدواري ها، اى بسياردهنده عطاها، اى بخشنده هدايا، اى روزى رسان آفريده ها، اى برآورنده آرزوها، اى شنواى گلايه ها، اى برانگيزنده بندگان، اى بندگشاى دربندان

(8) یَا ذَا الْحَمْدِ وَ الثَّنَاءِ یَا ذَا الْفَخْرِ وَ الْبَهَاءِ یَا ذَا الْمَجْدِ وَ السَّنَاءِ یَا ذَا الْعَهْدِ وَ الْوَفَاءِ یَا ذَا الْعَفْوِ وَ الرِّضَاءِ یَا ذَا الْمَنِّ وَ الْعَطَاءِ یَا ذَا الْفَصْلِ وَ الْقَضَاءِ یَا ذَا الْعِزِّ وَ الْبَقَاءِ یَا ذَا الْجُودِ وَ السَّخَاءِ یَا ذَا الْآلاءِ وَ النَّعْمَاءِ

(8) اى صاحب سپاس و ستايش، اى صاحب فخر و زيبايى، اى صاحب بزرگوارى و والايى، اى صاحب پيمان و وفا، اى صاحب گذشت و رضا، اى صاحب بخشش و عطاء، اى صاحب دادرسى و داورى، اى صاحب عزّت و بقا، اى صاحب كرم و بخشش، اى صاحب عطاها و نعمتها

(9) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مَانِعُ یَا دَافِعُ یَا رَافِعُ یَا صَانِعُ یَا نَافِعُ یَا سَامِعُ یَا جَامِعُ یَا شَافِعُ یَا وَاسِعُ یَا مُوسِعُ

(9) خدايا از تو خواستارم به نامت اى بازدارنده، اى دور كننده، اى بردارنده، اى سازنده، اى سودبخش، اى شنوا، اى گرد آوردنده، اى ياريگر، اى مهرگستر، ای وسعت بخش

(10) یَا صَانِعَ کُلِّ مَصْنُوعٍ یَا خَالِقَ کُلِّ مَخْلُوقٍ یَا رَازِقَ کُلِّ مَرْزُوقٍ یَا مَالِکَ کُلِّ مَمْلُوکٍ یَا کَاشِفَ کُلِّ مَکْرُوبٍ یَا فَارِجَ کُلِّ مَهْمُومٍ یَا رَاحِمَ کُلِّ مَرْحُومٍ یَا نَاصِرَ کُلِّ مَخْذُولٍ یَا سَاتِرَ کُلِّ مَعْیُوبٍ یَا مَلْجَأَ کُلِّ مَطْرُودٍ

(10) اى سازنده هر ساخته، اى آفريننده هر آفريده، اى روزی بخش هر روزی خوار، اى داراى هر دارايى، اى غم گسار هر غم زده، اى فرج بخش هر اندوهگين، اى مهرورز بر هر مهرجو اى ياور هر بى ياور، اى پرده پوش هر كاستى، اى پناه هر رانده.

(11) یَا عُدَّتِی عِنْدَ شِدَّتِی یَا رَجَائِی عِنْدَ مُصِیبَتِی یَا مُونِسِی عِنْدَ وَحْشَتِی یَا صَاحِبِی عِنْدَ غُرْبَتِی یَا وَلِیِّی عِنْدَ نِعْمَتِی یَا غِیَاثِی عِنْدَ کُرْبَتِی یَا دَلِیلِی عِنْدَ حَیْرَتِی یَا غَنَائِی عِنْدَ افْتِقَارِی یَا مَلْجَئِی عِنْدَ ضْطِرَارِی یَا مُعِینِی عِنْدَ مَفْزَعِی

(11) اى توشه ام در سختى، اى اميدم در ناگوارى، اى همدم در وحشت، اى همرهم در غربت اى سرپرستم در نعمت، اى فريادرسم در گرفتارى، اى رهنمايم در سرگردانى، اى توانگرى ام در تنگدستی اى پناهم در دماندگى، اى مددرسانم در پريشانى

(12) یَا عَلامَ الْغُیُوبِ یَا غَفَّارَ الذُّنُوبِ یَا سَتَّارَ الْعُیُوبِ یَا کَاشِفَ الْکُرُوبِ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ یَا طَبِیبَ الْقُلُوبِ یَا مُنَوِّرَ الْقُلُوبِ یَا أَنِیسَ الْقُلُوبِ یَا مُفَرِّجَ الْهُمُومِ یَا مُنَفِّسَ الْغُمُومِ

(12) اى داناى نهان ها، اى آمرزنده گناهان، اى پرده پوش عيب ها، اى غم گسار غم ها، اى دگرگون ساز دلها، اى پزشك قلبها، اى روشنى بخش دلها، اى همدم جان ها، اى گره گشاى اندوه ها، اى گشايش گر دلتنگي ها

(13) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا جَلِیلُ یَا جَمِیلُ یَا وَکِیلُ یَا کَفِیلُ یَا دَلِیلُ یَا قَبِیلُ یَا مُدِیلُ یَا مُنِیلُ یَا مُقِیلُ یَا مُحِیلُ

(13) خدايا! از تو درخواست مى كنم به نامت اى والا، اى زيبا، اى كارگشا، اى سرپرست، اى راهنما، ای پذيرا، اى گرداننده، اى عطابخش، اى درگذرنده، اى حال گردان

(14) یَا دَلِیلَ الْمُتَحَیِّرِینَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ یَا صَرِیخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ یَا جَارَ الْمُسْتَجِیرِینَ یَا أَمَانَ الْخَائِفِینَ یَا عَوْنَ الْمُؤْمِنِینَ یَا رَاحِمَ الْمَسَاکِینِ یَا مَلْجَأَ الْعَاصِینَ یَا غَافِرَ الْمُذْنِبِینَ یَا مُجِیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ

(14) اى رهنماى رهجويان، اى مددرس مددجويان، اى فريادرس فريادكنان، اى پناه پناهندگان، اى ايمنى بخش هراسندگان، اى ياور مؤمنان، اى مهرورز بر خاك نشستگان، اى پناه عصيان گران، اى آمرزنده گنهگاران، اى اجابت كننده دعای بيچارگان.

(15) یَا ذَا الْجُودِ وَ الْإِحْسَانِ یَا ذَا الْفَضْلِ وَ الامْتِنَانِ یَا ذَا الْأَمْنِ وَ الْأَمَانِ یَا ذَا الْقُدْسِ وَ السُّبْحَانِ یَا ذَا الْحِکْمَةِ وَ الْبَیَانِ یَا ذَا الرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ یَا ذَا الْحُجَّةِ وَ الْبُرْهَانِ یَا ذَا الْعَظَمَةِ وَ السُّلْطَانِ یَا ذَا الرَّأْفَةِ وَ الْمُسْتَعَانِ یَا ذَا الْعَفْوِ وَ الْغُفْرَانِ

(15) اى صاحب جود و نيكى، اى صاحب بخش و عطا، اى صاحب امن و امان، اى صاحب قدس و پاكى، اى صاحب حكمت و بيان، اى صاحب رحمت و رضوان اى صاحب حجّت و برهان، اى صاحب عظمت و سلطان، اى صاحب مهر و اى پشتيبان، اى صاحب گذشت و غفران

(16) یَا مَنْ هُوَ رَبُّ کُلِّ شَیْ ءٍ یَا مَنْ هُوَ إِلَهُ کُلِّ شَیْ ءٍ یَا مَنْ هُوَ خَالِقُ کُلِّ شَیْ ءٍ یَا مَنْ هُوَ صَانِعُ کُلِّ شَیْ ءٍ یَا مَنْ هُوَ قَبْلَ کُلِّ شَیْ ءٍ یَا مَنْ هُوَ بَعْدَ کُلِّ شَیْ ءٍ یَا مَنْ هُوَ فَوْقَ کُلِّ شَیْ ءٍ یَا مَنْ هُوَ عَالِمٌ بِکُلِّ شَیْ ءٍ یَا مَنْ هُوَ قَادِرٌ عَلَى کُلِّ شَیْ ءٍ یَا مَنْ هُوَ یَبْقَى وَ یَفْنَى کُلُّ شَیْ ءٍ

(16) اى آن كه پروردگار همه اوست، اى آن كه معبود همه، اوست، اى آن كه آفريننده همه، اوست اى آن كه سازنده همه، اوست، اى آن كه پيش از همه بود، اى آن كه بعد از همه هست، اى آن كه از هر چيز برتر است، اى آن كه به همه چيز داناست، اى آن كه بر هر چيز توانا است، اى آن كه او هميشگى است و همه چيز رفتنى است.

(17) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُؤْمِنُ یَا مُهَیْمِنُ یَا مُکَوِّنُ یَا مُلَقِّنُ یَا مُبَیِّنُ یَا مُهَوِّنُ یَا مُمَکِّنُ یَا مُزَیِّنُ یَا مُعْلِنُ یَا مُقَسِّمُ

(17) خدايا! از تو مى خواهم به نامت اى ايمنى بخش، اى چيره بر همه، اى هستى آفرين، اى دلبر، ای خردربا، اى سادگى بخش، اى توان ده، اى زينت بخش، اى نمايانگر، اى پخش كن.

(18) یَا مَنْ هُوَ فِی مُلْکِهِ مُقِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی سُلْطَانِهِ قَدِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی جَلالِهِ عَظِیمٌ یَا مَنْ هُوَ عَلَى عِبَادِهِ رَحِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ عَلِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصَاهُ حَلِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجَاهُ کَرِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی صُنْعِهِ حَکِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی حِکْمَتِهِ لَطِیفٌ یَا مَنْ هُوَ فِی لُطْفِهِ قَدِیمٌ

(18) اى آن كه در فرمانروايی اش پابرجاست اى آن كه در پادشاهى اش ديرينه است، اى آن كه در شكوهش بزرگ است، اى آن كه بر بندگانش مهربان است، ای اى آن كه به هرچيز داناست، اى آن كه بر نافرمانان بردبار است، اى آن كه بر اميدواران اكرام ورزد، اى آن كه در آفرينش حكمت نمايد، اى آن كه در حكمتش مهر ورزد، اى آن كه در مهرش ديرينه است.

(19) یَا مَنْ لا یُرْجَى إِلا فَضْلُهُ یَا مَنْ لا یُسْأَلُ إِلا عَفْوُهُ یَا مَنْ لا یُنْظَرُ إِلا بِرُّهُ یَا مَنْ لا یُخَافُ إِلّا عَدْلُهُ یَا مَنْ لا یَدُومُ إِلّا مُلْکُهُ یَا مَنْ لا سُلْطَانَ إِلا سُلْطَانُهُ یَا مَنْ وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ ءٍ رَحْمَتُهُ یَا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ یَا مَنْ أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ عِلْمُهُ یَا مَنْ لَیْسَ أَحَدٌ مِثْلَهُ

(19) اى آن كه جز به فضلش اميد نيست، اى آن كه جز عفوش خواهش نشود، اى آن كه جز به نيكى اش چشم ندوزند، اى آن كه جز از دادش نهراسند، اى آن كه پايدار نماند جز فرمانروايی اش، اى آن كه جز سلطنتش سلطنتى نيست، اى آن كه رحمتش همه را فرا گرفته، اى آن كه رحمتش بر خشمش پيشى گرفته، اى آن كه دانشش همه را فرو گرفته، اى آن كه هيچكس همانندش نيست.

(20) یَا فَارِجَ الْهَمِّ یَا کَاشِفَ الْغَمِّ یَا غَافِرَ الذَّنْبِ یَا قَابِلَ التَّوْبِ یَاخَالِقَ الْخَلْقِ یَا صَادِقَ الْوَعْدِ یَا مُوفِیَ الْعَهْدِ یَا عَالِمَ السِّرِّ یَا فَالِقَ الْحَبِّ یَا رَازِقَ الْأَنَامِ

(20) اى گشاينده اندوه، اى برطرف كننده غم، اى آمرزنده گناه، اى پذيرنده توبه، اى آفريننده آفريدگان، اى راست وعده، اى وفادار به پيمان، اى داناى راز نهان، اى شكافنده دانه، اى روزی دهنده بندگان.

(21) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا عَلِیُّ یَا وَفِیُّ یَا غَنِیُّ یَا مَلِیُّ یَا حَفِیُّ یَا رَضِیُّ یَا زَکِیُّ یَا بَدِیُّ یَا قَوِیُّ یَا وَلِیُّ

(21) خدايا! از تو خواستارم به نامت اى والا، اى وفادار، اى توانگر، اى امان ده، اى پرمهر، ای خشنود، اى پاك، اى نمايان، اى پرتوان، اى ف